Czynnik komunikacji cz. 1

Dalszym czynnikiem, współdziałającym z trzema poprzednimi, jest czynnik komunikacji. W pierwotnym niewielkim osiedlu o charakterze samowystarczalnym sprowadza się on do nikłych potrzeb ruchu pieszego w granicach osiedla i w otaczających polach uprawnych i łąkach. Ruch kołowy w tych warunkach wyraża się w bliskim transporcie produktów żywnościowych i materiałów budowlanych. Jednakże, przy niewielkim choćby rozwoju stanu gospodarczego kraju, czynnik ten od razu nabiera znaczenia i wpływa na podstawowe rozstrzygnięcia w konstrukcji i formie miasta. Działa on w dwóch kierunkach: zaspakaja wzrastające potrzeby lokalne w ruchu tzw. śródmiejskim i łączy miasto z bliższą i dalszą okolicą, zaspakajając potrzebę komunikacji nieraz między punktami bardzo odległymi, pomiędzy którymi leży dane miasto (tzw. ruch daleki i ruch tranzytowy). W swej genezie i rozwoju wiąże się czynnik komunikacji z czynnikiem warunków przyrodzonych i czynnikiem gospodarczym.