Czynnik obyczajowo-prawny cz. 5

Autor: | Opublikowane w Urbanistyka Brak komentarzy | Tagi:

Powyższy szereg przykładów oddziaływania czynnika obyczajowego i prawnego na ustrój urbanistyczny w najbardziej różnych dziedzinach i z pobudek często wręcz obcych i dalekich zagadnieniom gospodarczym i technicznym, można by znacznie przedłużyć. Jednakże podkreślenie pewnych charakterystycznych momentów wpływów czynnika prawnego nastąpi na właściwym miejscu przy analizowaniu miast rożnych czasów. Tu ograniczymy się do podkreślenia objawu swoistego w budowie miasta w wieku XIX i XX. W tym okresie ustawodawstwo budowlane, ujęte w ścisłe ramy przez silne rządy państw europejskich, rozwinęło się bardzo znacznie. Jednakże uwiąd twórczości i brak zrozumienia poszczególnych czynników urbanistycznych w tych czasach podcina u podstaw pozytywne działanie ustaw. Mamy przepisy, określające wielkość przewodów kominowych, ale nie mamy wskazań o podstawach zakładania nowych dzielnic i podziału bloków budowlanych, o typach budowy domów itd. Zatarła się harmonia między prawną a techniczną metodą kształtowania miasta wtedy, gdy tylko zupełnie ścisłe i jednolite ich współdziałanie prowadzi do dodatnich wyników. W szczególności widzimy to na przełomie XIX i XX wieku, tj. w okresie zupełnego niemal upadku kultury urbanistycznej. zynmk prawny, podobnie jak inne wyżej omówione, nie jest w stanie samodzielnie kształtować miasta w oderwaniu od ogólnej twórczej kompozycji całości.