Metoda badania cz. 1

Rzut oka na rozwój kultury europejskiej do początku wieku XIX przekona nas o harmonijnym na ogół i dość powolnym procesie urbanizacji, tj. skupianiu się ludności w osiedlach o typie miejskim. Dwa jaskrawe wyjątki — Rzym antyczny i średniowieczny Paryż — zdają się potwierdzać ogólną zasadę.

Badanie miasta współczesnego pod względem jego konstrukcji i formy wymaga poznania miasta dawnego z dwu powodów, i Miasto europejskie, a w szczególności miasto polskie wieku XX, wyrasta na mniejszym lub większym podkładzie miasta dawnego i stanowi dalsze ogniwo w ewolucji tworu urbanistycznego epok ubiegłych. Tylko badanie historyczne, sięgające do okresów powstawania miast w sposób planowy i harmonijny, prowadzi do wykrycia tych czynników, które w różnych epokach stworzyły miasta niemal doskonałe w swej organizacji urbanistycznej i formie.

Nie jest zadaniem niniejszej pracy prowadzenie systematycznych studiów historycznych, które by dały rzeczywisty obraz rozwoju miasta w różnych krajach i w różnych czasach. Zadanie to, zbyt wielkie i wszechstronne, winno być celem studiów historycznych i ekonomicznych, historii kultury, a specjalnie historii architektury i techniki.