Orvieto – urbanistyka miasta cz. 7

Badając dalszy bieg rozwoju planów urbanistycznych spotykamy okresy, w których układ ten zanika lub też rozwija się do wysokiego poziomu doskonałości. W naszych przykładach miast gotyckich widzimy go w stadium powstawania w formie najprostszej i najbardziej pod względem konstrukcji miasta przejrzystej.

Ulice boczne, odgałęzione od Corso, wpadają w główną arterię bądź pod kątem prostym, bądź pod kątem rozwartym lub ostrym, zbliżonym do kąta prostego. Dzięki temu parcele narożne mają kształt prawidłowy, prostokątny lub czworoboczny, dogodny do zabudowania. Jest to rys charakterystyczny, wyróżniający plany gotyckie od nowoczesnych, w których ilość parceli narożnych ostro ściętych jest zwykle niepomiernie wielka, pomimo pozornej dążności do prawidłowych prostolinijnych założeń planu. Nieracjonalny ten kształt parceli powoduje w mieście dzisiejszym powstawanie bardzo licznych, zupełnie wadliwie rozplanowanych mieszkań, przykrych w wyglądzie brył domów i pociąga za sobą niepotrzebne zużycie materiałów budowlanych. Bloki domów mieszkalnych noszą na sobie piętno wielu przemian, jakim miasto w szeregu wieków uległo.